Monetizing This track is monetizing. Mastered This track is mastered. خزون کلام و اجرا: دیگرد و سوال آهنگساز: نجوا میکس مسترینگ: سعید دهقان جلد: پن دار ورس اول (دیگرد) نه میشه کاشت نه داشت نه برداشت گوشه ی لب مرده میزد تو قبر تبخال آفتاب که بود واسمون یه روز نماد فردا یادآور چیک عرق سگ‌دو شد تو گرما فرقی نداره چی میشه نباید بذاریم دست رو دست از دید گنده ها که مردم جرم نخ دندونن اسلحه نعره میکشید ما رد شدیم از رو هم اسطوره پهلوون یا لوطی تو کنج پستو حبس مردم علیه مردم ذلت پشت ذلت ققنوسی بلند نشد از اون خاکستر ملت شاه که عاشقت بود شهرزاد بگو تموم نشد قصه ت ؟ حاجر عروسی گرفت تو چشماشه برق نفرت چرخ تاریخ شد پنچر موندیم له زیرش بی حرکت چه شعری از این تلخ تر ؟ که میهن یه مرز بود! توی مغزم و این عشق عافت زده بود وبال رفتن انگار منم بودم یه مادر با قاب عکس که میرفتم مزار بچه م که سور زدید به ضحاک از خاک بودید پست تر که مار شونه هاتون زایید اژدهای هفت سر برگ آرزو پژمرد تو سینه کاشتید خنجر وقتی که آدما قتل رو لطیفه کردن شبیه شکنجه میشد طنین خنده ت اون که رفیق صدات میکرد ازت جمع میکرد مدرک دارا جاسوس فقر زن پاسوز مرد بحث داغ روز؟ بهترین رپر گنگ! از اون خزون که آسفالت رو با خون شستید و پای درختامون چال شد تابوت خورشید خزون موند خزون نمیرفت خون خزون تو جون باغ رخنه میکرد شاخه ی درخت به ساقه ش دشنه میزد میمکن از خونمون و باز تشنه میشن همخوان: خزون بگو چی می خوای تو از جونمون؟ خزون بهار شد زرد شد خونمون خزون بگو چکارت کرده بودیم؟ که ریخت همه پوست موند استخونمون خزون آتیش زدی به دودمونمون خزون بهار شد زرد شد جونمون خزون بگو چکارت کرده بودیم که ریخت همه پوست موند استخونمون ورس دوم (سوال) یا دروغه اینکه از خاکیم و از گل یا این خاک خصومت داره با خودش و نسلش یه گربه ی کور واسه غذا میزد پرسه با عشوه میاد سمتت و بعد چنگ میزد رو دستت شکمش پر از رویا شد آروغ آرزو نعره میزد پابکوب سیره شکم پاسبون فرش قرمز خونیش فقط پاخور ناله بود کفش اونا آهنی پا من چارق پاره بود عزا شد روزگار همه ختمیم نقطه سر خط تو پلک بزن باز ته خطیم نفس تو سینه گندید بغض نبود چاره وقتی روحمو درد مچاله کرد و درمون شد تسلیم فهمیدم حبسیم تو حلقوم خشمیم زنده تو گور ترس شرقی همیشه غمگینه یا دروغه اینکه بنی آدمیم یا پر از نفرتیم از خود که رو هر تنی تاولیم نمونده دست و یاوری نمونده حرف و باوری چی میشه سهم عشق که لقمه چرب ماتمیم هنوزم دلتنگم برسه اون روز خوبت هی شکوفه رشد کرد رو شاخه ها عطر خونته بارون زد بی امون فقر هنوز توی جونته نبود رنگین کمون تو جفت هوا که روی بومته گذشته عمر قرن رو صورتت رد درد ترک شد رود خشک پوستت شکسته تر از خط اخم تا خال چونم زیر رقص اشک هیزم جهنمته چوب لای چرخ من تو تاریکی مطلق که روز نمیزاد یه دختر که به حرف کسی گوش نمیداد سقوط هر برگ یه کشته میداد دامن گلیشو چتر کرد زیر یه درخت مستونه چرخ زد که غنچه میخوام همخوان: خزون بگو چی می خوای تو از جونمون؟ خزون بهار شد زرد شد خونمون خزون بگو چکارت کرده بودیم؟ که ریخت همه پوست موند استخونمون خزون آتیش زدی به دودمونمون خزون بهار شد زرد شد جونمون خزون بگو چکارت کرده بودیم که ریخت همه پوست موند استخونمون

Monetizing This track is monetizing. Mastered This track is mastered. تک گل کلام و اجرا: سوال و دیگرد آهنگساز: نجوا میکس و مسترینگ: سعید دهقان جلد: شایان خسروی خرید: zil.ink/takgol قسمت اول :سوال منو بکارید تو زمین همون تک گلم که بامن بهار نمیشه باید زمستونو دک کنم ازم باغی بسازید بتازید به پاییز اگرم باشه نجاتی, غرق ته پیک الکل ست آسمون شده طلسم این زمین نحس مارو بکارید به امید سرزمین سبز گوش صبح شده پرخون از نفیر شب رنگ امید و روزای خوب از همیشه رفت رو تن خشک جهان من اون تک گلم که گهواره م خونی شده و تنم پر ترس و لرز این باغ بی برگی هنوز لُخته تنش از رهگذر منو بکارید تو برهوت پر از هرج و مرج فکراتون بومیده یه جوریه کی رو چشما مهر دردو کوبیده ؟ جهل واسه شرارتتون حمال خوبیه منو بکارید تو مغزای پوسیده میزنه قطره های بارون صورت شانس پر از عطسه های ما بود صبر اومد فرصتها تو تابوت نرسید صدا به صدا زیر نعره های تابو من همیشه پشتم به منه چون نمیخوام خشکم بزنه ولی تنهایی نمیشه کرما گشنن یه سره کاش جوونه هامون تو خاک دشمن بزنه همخوان: من اشکامو کاشتم تو کف دست دوتا چشم برداشت کردم فصل سرد بذر ساعت رو میپاشیدم رو سنگ قبر که حاصل زندگیمو کادو پیچ بدم به مرگ بارون تو شهر من بود عرق شرم ابر آب توی جوب خلط بعد از سرفه ی سنگ نگاه میکردم بود روزنه تنگ رسید نوبت جنگ بهم قسمت دوم دیگرد: کاش میشد خاطره ها رو با یه دکمه کرد پاک کاش میشد انتقام گندم رو گرفت از داس کاش پوکه ی گلوله هاتون جوونه میزد از خاک یه شعله میکشیدیم زیر باروتای نمناک یه رقص بینظیر از مرمی ها که بشن پرتاب کاش میشد انتقام مرده رو گرفت از خاک این سرهای بریده متقاعد شن که مردن یه کوه از جنازه منتظر مرگ غنچه ن کاش صرف نظر میکردی از شکفتن معده ها خالی تر از شیکم سفره ن آسمون یادم میاره نگاه کن هنوز تو تنگم درد مثل جیوه نفوذ میکنه تو پوست جمله م کاش میشد واژه ها مشت شن تو فک قدرت تبریک مادرم شهید شد بچه ت تو جنگ با دشمن لاله ها سرخ تو دشت سرب خون دل خوردن یه زندونی چیکار داشت جز چوب خط شمردن کل دنیا رو دیدم از چشم سوسکی که کشتم کاش اون قانوناتون شوخیشون نمیگرفت با تخمم یه روز انتقام میگیریم از اون خالق غایب کاش میشد منفی بافی ها رو کرد تو قدر مطلق اون بچه پول تو جیبیش رو پرت نمیکرد تو قلک زمان میگذره تندتر ضربان میزنه کندتر کاش میشد هجرت کرد از ایران به ایران یه باغ سبز میکاشتیم تو کنج عزلت همخوان: من اشکامو کاشتم تو کف دست دوتا چشم برداشت کردم فصل سرد بذر ساعت رو میپاشیدم رو سنگ قبر که حاصل زندگیمو کادو پیچ بدم به مرگ بارون تو شهر من بود عرق شرم ابر آب توی جوب خلط بعد از سرفه ی سنگ نگاه میکردم بود روزنه تنگ رسید نوبت جنگ بهم

نباید رفت؟ دیگرد و سوال آهنگساز: نجوا میکس و مسترینگ: سعید دهقان جلد: احسان توکلی (اترس) قسمت اول دیگرد: وقتی دستامون تو دستای هم بود هم و غمم مچاله می شد تو خم ابروت دراز کشیدیم رو چمنایی که نم بود طیاره آسمون رو میشکوند تو خطی از دود دلم تنگ میشه او دلت تنگ نمیشه؟ نگاش تلخ تر از نگاه دختر تو تلخون من "آه" میشم و میکشیم از عمق ریه هات بیرون با آستینت پاک میکنی بخار رو از روم تو یه جایی می خوای که خیابوناش پر از رقصن من نقش رقص رو می خوام حک کنیم رو تن خیابون میگی رو گلوی رویاهات مونده رد دست ترس من میگم رویامونو میاریم تو شهرمون لخت بشیم رو آب پهن رو یه تیکه تخته چوب تا صبح بزن بچرخ برقص بخون که این خوشی تنها حقمون از این دنیای سنگدله تو خوابم یه پرنده لونه ش رو به موهات زد گره! نشون موندن بود یا نشون رفتن؟ خونه اونجاست که دستات دور من حلقه ن! خسته از گشتن گفت دیگه باید وا بدیم ماهی خودش رو دار زد با قلاب ماهیگیر همخوان: یه جا که بشه خوند یه جا که بشه رقصید یه جا که ماه رو به ساحلش میخندید یه جا که فاصله نباشه اسمش تقدیرو هرچقدر دور شی ازم من بهت نزدیک تر شم و تو نزدیک تر شی و من نزدیک مثل دو تا آیینه جلوی هم من خودمو از تو تو خودتو از من من خودمو از تو نمیدیم تشخیص قسمت دوم سوال: چیزی جا نذاشتی جز یه‌بغل خاطره که تنگ میشه دلم اگه بخواد بهش جا بده تو سرنوشت تیره چیزی نیست که خط‌فاصله تو میری من برمیگردم یه دور باطله تو میشی جاری که رفتن برات یه فرصته من ماهیم که به ساحل بدون تو زل زده تو بارت عقدته از رنجی که بردی من خالیم از اشک و پر از حرفیم که خوردمش میگی تهش یه روز برمیگردم خونه ببین خونمون الان خاکش مثل دلت خونه این که به لب رسید جونه برو جدایی ام خوبه اگه برسی اونجا که یکی قدرتو بدونه خونه اونجا نیست که توش بمونی همیشه غریبه که ببیننت شبیه وسیله که گم بشی هیشکی سراغتو نگیره از بیداریش کوچ کنی کسی خوابتو نبینه برو ولی جابذار دو قطره اشک که همون آب رو آتشیه که گرفته بالمو نمیگم برس به دادم ولی صدای دادمون گرفت یه عالمو خونه منم برا تو تو برای من یعنی دردتو داد بزنه صدام یعنی اشک تو از چشمای من یعنی همصدای هم یعنی دستای منو تو تو پنجه‌های هم یعنی همین امید توی خاک و خون غلتیده بچه‌ها نخندین تا پایان که نزدیکه مشت انتقام سنگینه من بعد شرقی خشمگینه همخوان: یه جا که بشه خوند یه جا که بشه رقصید یه جا که ماه رو به ساحلش میخندید یه جا که فاصله نباشه اسمش تقدیرو هرچقدر دور شی ازم من بهت نزدیک تر شم و تو نزدیک تر شی و من نزدیک مثل دو تا آیینه جلوی هم من خودمو از تو تو خودتو از من من خودمو از تو نمیدیم تشخیص